Dyskopatia lędźwiowa
Dyskopatia lędźwiowa uznawana jest za chorobę cywilizacyjną. Ból odcinka lędźwiowego to główna przyczyna absencji chorobowej na świecie. Można śmiało uznać, że schorzenie to dotyczy niemal każdego. Dyskopatia jest powiązana z brakiem aktywności i siedzącym, biernym trybem życia.
Dyskopatia wynika z mechanicznego uszkodzenia dysków, czyli krążków międzykręgowych. Najczęstszym objawem dyskopatii lędźwiowej jest silny ból odczuwalny w dolnej części pleców.
Możemy wyróżnić dwa główne rodzaje zespołów bólowych związanych z dyskopatią lędźwiową:
- ból dolnego odcinka kręgosłupa (inaczej osiowy, mechaniczny lub lumbalgia)
- ból promieniujący do jednej lub obu kończyn dolnych
Stereotypowo schorzenie to postrzegane jest jako choroba dotykająca osób starszych, jednak coraz częściej diagnozowana jest u osób młodych, spędzających dużo czasu przed komputerem lub w samochodzie oraz pracujących w wymuszonej i nienaturalnej pozycji.
Przyczyny dyskopatii lędźwiowej:
Główna przyczyna występowania dyskopatii lędźwiowej związana jest z naturalnym procesem starzenia się organizmu. W dużym uproszeniu polega na kumulacji mikrourazów mechanicznych, które z czasem zmieniają strukturę kręgosłupa.
Zidentyfikowane czynniki mogące mieć wpływ na wystąpienie dyskopatii to:
- bierny tryb życia, brak aktywności fizycznej
- duża ilość czasu spędzana przed komputerem
- niezdrowa dieta uboga w składniki mineralne
- stres
- osteoporoza
- palenie papierosów
- budowa anatomiczna (np. wąski kanał kręgowy)
- praca w wymuszonej i nienaturalnej pozycji (np. kierowca)
Objawy dyskopatii lędźwiowej:
Głównym objawem choroby jest silny ból odczuwalny w odcinku lędźwiowym oraz lędźwiowo-krzyżowym kręgosłupa, który z czasem może przerodzić się w dolegliwość przewlekłą. Często bólowi mogą towarzyszyć drętwienie oraz zaburzenie czucia w kończynach dolnych oraz niedowład poszczególnych grup mięśni. Ból nasila się podczas chodzenia, natomiast zmniejsza się w pozycji leżącej. U pacjentów można zaobserwować również skrzywienie kręgosłupa w stronę bolącej okolicy oraz silne napięcie mięśni przykręgosłupowych. Silny i uciążliwy ból utrudnia wykonywanie codziennych czynności.
Metody leczenia dyskopatii lędźwiowej
Leczenie zachowawcze (nieoperacyjne)
Podstawową formą leczenia dyskopatii lędźwiowej jest zastosowanie specjalistycznej rehabilitacji. W szpitalu VM stosujemy z powodzeniem m.in. metody manualne tj. FDM, Stecco oraz fizykoterapię , na przykład SIS – Super Indukcyjna Stymulacja. Specjalista wdraża również farmakoterapię, polegającą na stosowaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. W ostrym okresie zalecany jest również odpoczynek.
Leczenie operacyjne
Głównym wskazaniem do zastosowania leczenia operacyjnego jest silny i długotrwały ból promieniujący do kończyn dolnych, który nie ustępuje mimo zastosowania leczenia zachowawczego przez 3-6 tygodni. Celem leczenia operacyjnego jest wyeliminowanie ucisku na struktury nerwowe znajdujące się w sąsiedztwie. Metoda leczenia operacyjnego ustalana jest prze neurochirurga na postawie szczegółowego wywiadu medycznego, badania przedmiotowego oraz diagnostyki obrazowej (RTG, NMR lub TK). Wśród dostępnych metod leczenia są zabiegi klasyczne oraz małoinwazyjne takie jak m.in. mikrodiscektomia oraz techniki endoskopowe. W szpitalu Vratislavia Medica zdecydowana większość operacji wykonywanych jest metodami małoinwazyjnymi, które niosą za sobą ogromne korzyści dla pacjenta.
Korzyści, jakie daje leczenie metodami małoinwazyjnymi to między innymi:
- niewielka ingerencja w układ kostno-stawowy kręgosłupa
- całkowite i dokładne usunięcie dyskopatii
- szybka pionizacja – już tego samego dnia
- krótki okres rekonwalescencji
- szybki powrót do pracy
Ważne!
który dobierze odpowiednią dla Ciebie formę leczenia.
Dostępne metody leczenia:
